SLECHTE TIJDEN

SLECHTE TIJDEN

Maar het was nog niet het einde-- ik moet in het verleden wel een erge doodzonde hebben begaan--- dacht ik nog bij mezelf. Toen alles een beetje rustig was met Andre en Alex, en ik dacht dat het nu eindelijk rust in huize Alexander was, begon Alex last van zijn maag te krijgen…Ik had daar niet veel van aangetrokken, ik had het druk met de Chinese Club waar ik in het bestuur zat en met het organiseren van de 3^de lustrum. Het moet een knalfeest zijn want wij zouden dan ook aftreden en het bestuurschap overdragen bij een High Tea in Hotel v.d. Valk Maastricht. En al die tijd kampte Alex met maagpijnen. We gingen tussen mijn bedrijven door, (ik ga altijd mee) voor onderzoek naar verschillende artsen….Wat er uit kwam gaf de doodsteek in onze  hoop op een normale leven….doodleuk zei de chirurg ons na het bericht van de MRI scan:” u heeft darmkanker meneer Alexander…wij gaan dat opereren en kijken in hoeverre het uitgezaaid is………………de rest hoorde ik niet meer. Ik neem vanavond alle slaaptabletten in, slapen en nooit meer wakker worden…dacht ik bij het naar huis gaan…….

Als in een droom gingen we het ziekenhuis uit…..ik kan me niet meer herinneren hoe ik die tijd heb kunnen doorbrengen…..ik weet alleen dat Alex, na vele pijnlijke onderzoekingen, in het ziekenhuis in Heerlen eindigde, op een operatie te wachten, en dat was in 2005….Kunnen jullie nog volgen??? Het was vanaf  2002 tot 2005 hadden we niets anders gedaan dan ziekenhuis in en ziekenhuis uit het jaar door geleefd, en al die tijd ging het slechter met mijn arm, ik kon op een gegeven moment niet meer schrijven….maar ach, so what….ik heb 2 vingers waarmee ik op de PC al mijn berichten typte en dat is toch voldoende? Ik heb in die periode ook zo kunnen uitpluizen zonder de---hulp van WORD--- in en op een kaart teksten te printen met verjaardagen en de feestdagen, tot grote bewondering van de digibeten, sorry mensen, dat is met beledigend bedoeld, want ik ben in veel dingen, zelf nog altijd een digibeet……Ik had gewoon een muisarm, maakte ik mezelf wijs…zo, zelf een diagnose stellen….

Het ging zover “goed” totdat de Postbank met ING fuseerde en ik een hele nieuwe bankpasje moet hebben. En dat moest ik persoonlijk op de bank halen en ondertekenen. Dat kon ik dus niet….maar misschien heb ik weer onbewust verbaal zitten flirten, want ik kreeg het pasje mee met een kriebeltje als handtekening en de belofte dat ik toch naar de dokter zou gaan. IK beloofde dat, maar ….u raad het al…ik ging niet…Totdat ik namens de Club naar een receptie ging waar je in een registerboek moest inschrijven. IK nam Moederoverste mee en haar man, en samen gingen we naar de receptie toe. Daar zag mijn zus mij een stickertje plakken in de receptieboek met mijn naam en alles erbij. Zij vond het niet correct en zei dat ik naar de dokter moest gaan voor die arm….OK…om iedereen tevreden te stellen ging ik naar de dokter….en zie:…de ontknoping van mijn lamme arm…….of muisarm of whatever….

Word vervolgt…… Mr. P ….I PRESUME???