MIJN ALTER EGO

 Nee…ik accepteer het nog niet dat Mr.P. de controle over mij neemt, en iedere dag dat ik mij lekker voel, geniet ik met volle teugen…............. Ik begon naar mijn inziens raar uit te zien, zoals de foto hiernaast. Ben ik werkelijk die persoon die zo'n plezier had? Jawel...dat ben ik 100%, en ik had plezier dat ik deze ronde gewonnen heb van Mr.P.Ik genoot met volle teugen!!! Dat kan hij mij niet meer afpakken.....

MR.P.….mijn stalker c.q. nieuwe partner, kwam als een donderslag uit het niets tevoorschijn, en lelijk oude gedrocht met een gemene lacht en stelde zich voor als mijn alter ego. Zijn ogen glinsteren gemeen, en ik wist toen dat ik niet  tegen hem opkan, laat staan van hem winnen. Mijn moed zakte mij in de schoenen, en ik kon alleen maar boos ontkennen dat hij er is als mijn alter ego.

Na een poosje beloofd ik mezelf om niet zomaar zonder slag of stoot over te geven, zolang ik de energie heb, zal ik terug vechten. Voor de laatste 2,5 jaar heb ik het idee dat ik de slag gewonnen heb, maar sinds de laatste week van 2011 voelde ik mijn energie langzaam wegvloeien, met af en toe een klein overwinninkje.

Maar het leven is niet altijd even makkelijk zoals ik me had voorgesteld, het is vechten tegen de bierkaaien zoals het spreek woord zegt. Alex en Mr.P (volgens mijn zieke hersens) doen beiden hun uiterste best om mij van mijn intentie af te breken om het maar gemakshalve te noemen. We kwamen op een gegeven moment op een verschillende golflengte te leven, op verschillende planeten, we verstaand elkaar niet meer. En zo gebeurd het dat er oorlog is in huize Alexander, Alex met zijn een heel, heel kort lontje en ik heb een scherp tong die ik bij elke kans die er voordeed met genoegen als wapen hanteerde. En Mr.P…? Hij lachte in zijn vuistje en stookt mij nog meer op om een totale overgave van Alex. Daar vergiste hij toch voor 300%, we zijn niet voor niets bijna 50 jaar getrouwd in goede en slechte tijden. En dit zijn de slechte tijden….Alex kreeg nog meer last van zijn hart en andere kwaaltjes…en ik, de stress die ik helemaal niet kan gebruiken. En de knappe koppen in het ziekenhuis? Ach…zij zijn heel makkelijk wat dat betreft…opvoeren die dosis medicijnen, daar wordt je kalm van ………

Kalm???? Suft, bedoelen zij…en willoos en lekker meegaan met Mr.P. naar het bodemloze gat….wat zal dat heerlijk zijn….geen zorgen meer, geen gekibbeld meer over een kleinigheidje zoals de deur vergeten dicht te trekken, of thee te zetten, enz…enz…enz..alles wat verkeerd kan gaan, ging verkeerd….de wet van Murphy is in huize Alexander van toepassing.

Wat heerlijk zal het zijn als ik nu waardig uit het leven stap? Zal ik die medicijnen alles in een keer innemen? IK heb het thuis voor 3 maanden op voorraad, plus die slaaptabletten erbij…

Word vervolgt…..Alex, mijn wederhelft